Χωρίς ρυθμό, χωρίς νεύρο και κυρίως χωρίς κανένα επιθετικό πλάνο η Εθνική υποτάχθηκε σχετικά εύκολα στην ανώτερη σε όλους τους τομείς Ρωσία με 61-53. Μια Ρωσία που είχε για καλύτερο παίκτη τον Χόλντεν (κατάντια…). Τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι για την Εθνική με πενιχρή επιθετική συγκομιδή.
Η Εθνική για ένα ακόμα παιχνίδι έβγαλε όλη την ένεργειά της στην άμυνα με αποτέλεσμα να είναι ακόμα πιο αναποτελεσματική στην επίθεση. Ρεσιτάλ ανορθόδοξου κοουτσαρίσματος από Μπλατ και Γιαννάκη, χάριζαν ο ένας το παιχνίδι στον άλλον. Ειδικά ο Μπλατ κατάφερε μέσα από το ίδιο του το σύστημα να εξαφανίσει τον Κιριλένκο (12π με πολύ άσχημα ποσοστά αλλά και 17ρ).
Σε ότι αφορά την Εθνική, ο Παπαλουκάς πάλι σε κακή μέρα επιθετικά (ξεκίνησε με δύο άστοχα εντελώς ελεύθερα σουτ) ακόμα κι όταν αποφάσισε να πάει τις επιθέσεις του μέχρι μέσα. Παράλληλα έκανε και πολλά «σπανούλεια» λάθη που μας ξένισαν… Λες να είναι κολλητικό; Ο Διαμαντίδης τα έδωσε όλα στην άμυνα, κέρδισε μάχες, έκοψε επιθέσεις, κατέβασε κάποια ριμπάουντς αλλά στην επίθεση φαινόταν να παίζει με μισό πνευμόνι. Ο Ζήσης σήμερα πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής και δεν ήταν κακός. Παρ’όλα αυτά σα να έχει χάσει το άλλωτε σίγουρο τζαμπ σουτ του από μέση απόσταση. Φανερή επάνω του (και όχι μόνο) η έλλειψη καλής προετοιμασίας… Ο Σπανούλης ψιλοεξαφανισμένος από τα γρήγορα πόδια του Χόλντεν κυρίως και του Σαμοϊλένκο κατά δεύτερο λόγο και φανερά εκνευρισμένος είχε αρνητική απόδοση. Ειδική μνεία στον Χ»βρέττα που έκανε το απόλυτο με 0/5 εντελώς ελεύθερα σουτ.
Στα φόργουορντ ο Τσαρτσαρής μπήκε νωρίς στο παιχνίδι και αποδείχθηκε καθοριστικότατος στο μαρκάρισμα του Κιριλένκο. Όμως έχοντας τα μάτια του αποκλειστικά πάνω στον ΑΚ47 (όπως τον είπε ίσα με 20 φορές ο Σκουντής) δε μπορούσε να δώσει βοήθειες κάτω από το καλάθι εκεί που οι Ρώσσοι ώρες ώρες έκαναν πάρτι.
Ο Βασιλόπουλος φοβισμένος, προτίμησε να αναλωθεί σε σπρωξίματα και σκριν στη λίγη ώρα που έπαιξε.
Στους ψηλούς ο Ντικούδης πάλεψε αρκετά αλλά δεν ήταν στα χτεσινά επίπεδα (προφανώς!). Ειδική αναφορά και πάλι στον Παπαδόπουλο που την λίγη ώρα που έπαιξε ήταν να τον κλαίνε οι ρέγγες. Πάναργος μπροστά στα υπερηχητικά των Ρώσων, άτεχνος ακόμα και μπροστά στον Ζεβροσένκο, μοιραία έμεινε με την πετσέτα αγκαλία στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Ο Μπουρούσης και πάλι είχε μηδενικό χρόνο συμμετοχής παρ’όλα αυτά…
Δύο λόγια για τον Κιριλένκο… Φοβερά προσόντα και καταπληκτική πλαστικότητα για το ύψος του αλλά αν ο προπονητής δεν ξέρει να τον εκμεταλλευτεί τι να σου κάνει; Αντί να τον κατεβάσουν χαμηλά και να ανοίξουν στην περιφέρεια για να ποστάρει ή να βγάλει το ελεύθερο σουτ τον άφηναν να βολοδέρνει στην κορυφή κάνοντας ντρίμπλες. Βούτυρο στο ψωμί του Τσαρτσαρή και του Ντικούδη που έχουν γρήγορα πλάγια βήματα (ειδικά ο Ντικούδης). Ήμαρτον κύριε Μπλατ!
Τί κρατάμε από το παιχνίδι:
– Την πρόκριση. Μόνο.
Τί θέλουμε να ξεχάσουμε (άμεσα!)
– Την ζώνη στο 4ο δεκάλεπτο! Από την εικόνα που έβγαλε η ομάδα αμφιβάλλω αν σε όλη την προετοιμασία είχαν δοκιμάσει ξανά ζώνη…
– Την απόδοση του Παπαλουκά. Αν το πιο καθαρό μυαλό της ομάδας Σπανουλιάζει καήκαμε!
– Την παντελή έλλειψη καθαρού μυαλού από όλη την ομάδα. Απόδειξη τα είκοσι λάθη ορισμένα εκ των οποίων ήταν επιπέδου εφηβικού.
– Την αδυναμία για άλλη μια φορά να τρέξουμε στο ανοιχτό γήπεδο παρά τα πολλά λάθη και των Ρώσων.
Η ομάδα χρειάζεται επειγόντος επιθετικό ρυθμό διαφορετικά δεν τσουλάει το πράγμα. Στην άμυνα είναι δουλεμένη, στην επίθεση όμως παραπαίει. Επίσης δεν ξέρω αν είναι μόνο δικιά μας ιδέα αλλά σε αυτό τον όμιλο (Γρανάδα) χάνονται πάρα πολλά σουτ. Λες και τα καλάθια είναι σλκηρότερα (για να μην πω μικρότερα). Όλες οι ομάδες είχαν μεγάλα προβλήματα ακόμα και σε φαινομενικά εύκολα σουτ.
Υ.Γ. Κάπου μεταξύ Βλαστού, Σαργκάνη, Gabriel Garcia Lorka και Gordon Banks το μάπετ σόου της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης πρόλαβε να μας πει:
«ΑΚ47» (20 φορές)
«Παλιά καραβάνα ο Πασούτιν» (15 φορές)
«Βασίλης Σπανούλης, ο V-Span» (12 φορές)
και ένα κάρο άλλες ασυναρτησίες (μέχρι και για άλμα εις ύψος…)
Δε μπορεί να επέμβει το ΕΣΡ;
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 12:28 πμ
Ψιλοπροσβάλλουμε το άθλημα με τέτοιες εμφανίσεις. Έχουμε φάει πλύση εγκεφάλου με την άμυνα, αλλά έλεος, να βάζουμε και τη μπάλα στο καλάθι! Μου θύμισε ιωαννίδειες καταστάσεις το ματς. Αλλά κάθε προπονητική φιλοσοφία έχει τα όρια της. Προτιμώ να ξελαμπικάρουν λίγο κι ας μην περάσουν στους οκτώ. Γιατί προβλέπω ότι θα μας μείνει το κουσούρι.
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 12:31 πμ
Επίσης, μάθαμε ότι ο Σκουντής είναι και από την Κρήτη και από τα ορεινά της, με προφανή ενθουσιασμό του Χ#γεωργίου γιατί έχει δίπλα του ένα γνήσιο κοπέλι.
Ακόμα, ο Κύπριος Ιωάννου πηδάει πιο ψηλά από τον Monya με 2,35μ, καταλάβαμε ότι παίζουμε figure-8 όταν πάμε σε set(sic) παιχνίδι και ότι δεν έχουμε άλλη λύση στον πάγκο στη θέση των ψηλών(τον Μπουρούση τον πήραμε για να μην κάνει προετοιμασία στο Καρπενήσι πάλι με τον Ολυμπιακό και βαρεθεί).
Τέλος, οι Διόσκουροι είναι και συγκάτοικοι, και φίλοι αδερφικοί και δίνουν και λύσεις.
Τουλάχιστον μπορούμε να βγάζουμε τα νεύρα μας με τους σχολιαστές και να αφήνουμε τα «αγωνιστικά».
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 12:35 πμ
Δε νομίζω ότι χρειάζεται πάλι τεχνική ανάλυση.Ο Παπαλουκάς πόσταρε πρώτη φορά το συμπαίκτη του και ένα κεφάλι κοντύτερο Holden στο 37. Όταν βγήκε ο Khryapa και άδειασε η ρακέτα τους εμείς προσπαθούσαμε να μπουκάρουμε όπως όπως.Τότε δε μας έκοψε ότι μπορούμε να χτυπήσουμε στη ρακέτα.Επίσης όταν πηδάς και τότε σκέφτεσαι τι θα κάνεις την μπάλα που έχεις στα χέρια σου κατά 70% θα κάνεις λάθος.Από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουν τα παιδιά στο μπάσκετ. Ο καλύτερος παίκτης της Ευρώπης,ο 3D και ο V-Span στο τουρνουά αυτό το ξέχασαν.Πώς να μη γίνουν 20 λάθη;Η ήττα της Ισπανίας τα κάνει όλα ακόμα χειρότερα.Πάντως αν η επίθεση βάζει γύρω στους 70-75 πόντους( δεν ξέρω πώς ) μπορούμε να πάμε καλά.Να τα ξεχάσουμε όλα αυτά.Ελπίζω να θυμηθούν τα απλά και βασικά που κάνουν 3 χρόνια τώρα. Δεν είμαστε τόσο κακοί όσο δείχνουμε(θέλω να ελπίζω).Μεθαύριο τελικός με Ισπανία.
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 1:02 πμ
Κατά τη διάρκεια της μετάδοσης ο σκηνοθέτης έχει δώσει καμμιά δεκαριά πλάνα Γιαννάκη. Σε όλα ο «δράκος» είναι σιωπηλός. Στο τελευταίο πλάνο και ενώ το παιχνίδι έχει κριθεί, ο Γιαννάκης αποφασίζει να δώσει και καμμιά οδηγία στους παίχτες του : «παίζουμε» διάβασα τα χείλη του να φωνάζουν και ρίγη συγκίνησης με διαπέρασαν. Πέρα από πλάκα, το μπασκετάκι έχει εξελιχθεί πολύ και οδηγίες του τύπου : πάμε γερά, με ψυχή, δυνατά και άλλα τέτοια ωραία δεν αρκούν. Παίρνω το ρίσκο να με πείτε γκρινιάρη και προπονητή εξέδρας : έχετε πάρει χαμπάρι ότι στις 3 τελευταίες διοργανώσεις (μαζί με την τωρινή) το μοναδικό μας καλό παιχνίδι είναι αυτό με τις ΗΠΑ; Σε όλα τα άλλα παίζουμε κάτι σαν μπάσκετ για 30 λεπτά και το μαζεύουμε στο τέλος με ατομικές ενέργειες. Αν δεν έχει ευθύνη ο πρoπονητής για αυτό τότε ποιος έχει; Πότε έγινε προπονητής ο Γιαννάκης δηλαδή για να έχουμε καλό ερώτημα; Που δούλεψε και τι έργο παρήγαγε; Εμπνέει σεβασμό στους παίκτες αλλά εκτός αυτού, τι;
Αντώνη, προσβάλλουμε τον τίτλο μας, κυρίως, με τέτοιες εμφανίσεις. Είναι δικαίωμα της κάθε ομάδας να κατέβει και να παίξει τσούνι αντί για μπάσκετ. Της Πρωταθλήτριας Ευρώπης, ΟΧΙ. Μας βλέπoυν και παιδιά…..
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 1:03 πμ
O Λάζος (αν κάνω λάθος διορθώστε με) είπε στο 2ο ματς «πρέπει να κάνουμε συστήματα για περισσότερους παίκτες». Έχει μια άνεση στο λόγο ο αρχι-συνδικαλιστης (που λεει κι ο Φίλιππας), αλλά από τόπι τίποτα! Απογοήτευση! Απο την άλλη,το τον κουβάλησες ρε Δράκε τον Μπουρούση; Βαλτον να δικαιολογήσει τουλάχιστον το ντους που κάνει μετα. Λινάρδος, Κακιούσης, Παπαδόπουλος, Φιλίππου άραγε του έχουν πει ότι υπάρχει και αυτός στον πάγκο;
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 1:11 πμ
Άσχημη επιθετικά εμφάνιση για την Εθνική αλλά ακόμη πολύ καλή για μια ακόμη φορά στον αμυντικό ριμπάουντ με μοναδικό μελανό σημάδι την έλλειψη μπλοκ άουτ από κάθε Έλληνα παίκτη, ο οποίος ασυνείδητα νομίζει ότι θα πάρει το ριμπάουντ λόγω περισσότερων προσόντων. Η Ρωσική ομάδα όμως έχει περισσότερα αθλητικά προσόντα από τους δικούς μας οπότε η διαφορά στα ριμπάουντ ήρθε για μια ακόμη φορά. Στο κομμάτι αυτό θα μπορούσεσίγουρα να βοηθήσει ο Μπουρούσης, έστω και δοκιμαστικά ρε γαμώτο.
Ας πάμε στον επιθετικό τομέα. Προτού αναφερθώ σε αυτόν θα ήθελα να διαφωνήσω με τον scire στο ότι αποδίδει στην έλλειψη προετοιμασίας την απόδοση του Ζήση ενστερνιζόμενος την γενική εικόνα που πέρασε προς τα έξω ο Φίλιππος Συρίγος στο περιβόητο άρθρο του κατά του συνδικαλισμου… Ακόμη και σε εκείνο το κατάπτυστο από πολλές απόψεις άρθρο, όχι για τις αγωνιστικές του κρίσεις όπου αρκετές ήταν εύστοχες, ο Φίλιππας ανέφερε ότι ο Νίκος Ζήσης είναι απο εκείνους που δεν ασχολούνται με τον συνδικαλισμό κατά συνέπεια άφησε να εννοηθεί ότι ήταν από τους λίγους, κατά Συρίγο ,συγκεντρωμένους παίκτες της Εθνικής. Ειδικά στο Καρπενήσι το πρόγραμμα προετοιμασίας είναι συγκεκριμένο και όσες δηλώσεις και να κάνουν οι παίκτεςδεν σημαίνει ότι κλέβουν από την βαρετή όσο και απαραίτητη προπόνηση φυσικής και μόνο κατάστασης.
Θέλω να πω σε όλους αυτούς που έχουν εκπλαγεί από την Εθνική, πότε έπαιξε η ομάδα καλό μπάσκετ με εξαίρεση τα φιλικά τα τελευταία 2 χρόνια. Σε 4 παιχνίδια: Ρωσία και Γερμανία στο Βελιγράδι και Αμερική – Κίνα(3 παιχνίδια) στο Παγκόσμιο. Πλέον επιθετικά μας έχουν μάθει όλοι πως αγωνιζόμαστε και με τον κακό Παπαδόπουλο, τον απόντα Σχορτσιανίτη, τον ξεχασμένο Μπουρούση και τους μονοδιάστατους γκαρντ τα πράγματα φαίνονται δυσοίωνα. Όμως όλα θα κριθούν στο χιαστί στις 13 ή 14 Σεπτέμβρη. Εκεί μπορεί να τους ξανααποθεώσουν όλοι ή να δικαιωθούν…..
Μια ένσταση για τον Λάζο, ο οποίος βρίσκεται αλλού. Όπως ανέφερα για τον Ζήση χθες ότι ο χρόνος που του δίνει ο Γιαννάκης είναι εξαιρετικά μικρός και δεν του δίνει τη δυνατότητα να πάρει τα πάνω του, έτσι θεωρώ ότι όταν μπαίνει ο Λάζος ακόμη και στα άσχημα του πρέπει να τον ψάξουν στην επίθεση. Την δεύτερη φορά που μπήκε σήμερα δεν τον έψαξε κανείς και σε αυτό καταλογίζω ευθύνη στον Γιαννάκη. Αφού τον βάζει θα πρέπει να τον ψάξει αλλιώς δεν έχει νόμα η είσοδός του στο παιχνίδι.
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 1:11 πμ
Σκεφτείτε να είστε π.χ. Ισπανοί ή Λιθουανοί και να παίζετε εναντίον της Ελλάδας ή να παρακολουθείτε ως ουδέτεροι αγώνα της Εθνικής μας. Αρχίζω να πιστεύω ότι είμαστε η πιο εκνευριστική ομάδα για τους αντιπάλους μας. Όπως λέγαμε κάποτε εμείς για τη Λιμόζ, λένε τώρα οι άλλοι για εμάς.. Έβλεπα το Ισπανία-Κροατία μετά από το δικό μας ματς και ήταν σαν να έβλεπα άλλο άθλημα..
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 1:16 πμ
Μην αρχίσουμε να απαξιώνουμε όμως το Γιαννάκη. Υπάρχουν πολλά προβλήματα,ντεφορμάρισμα,κολλήματα,λάθη και άλλα 1000 κακά.Αλλά είναι λάθος για μένα να μηδενίζουμε το Γιαννάκη και τον κάθε Γιαννάκη.Προφανώς δικαίωμα σου αλλά όχι έτσι απλά να λέμε ότι δεν είναι προπονητής.Έχει κάνει λάθη.Αρκετά για το πόσο καλά ξέρει την ομάδα.Ακόμα σώζεται η παρτίδα,αλλά θέλει τεράστια προσπάθεια από τους παίκτες κυρίως.Δεν μπορεί να τα βλέπουμε εμείς που παίζουμε μπάσκετ στα ανοιχτά γηπεδάκια και να μην τα βλέπει αυτός ή και οι παίκτες.
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 1:17 πμ
Λιμόζ! Οι ξυλοκόποι του Μάλ(ί)κοβιτς. Σαν να το βλέπω μπροστά μου…
Η αλήθεια είναι ότι το Φαιναλ-4 του ’93 ήταν κάτι σαν καταστροφή για το άθλημα. Κι όμως…
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 1:22 πμ
Όταν παίρναμε το Ευρωπαϊκό με άμυνα μπετόν ήταν όλα καλά? Για να συνέλθουμε λίγο. Τα παιδιά προσπαθούν αρκετά, έχουν πολύ μεγάλο κίνητρο, τα χρήματα δεν τους έχουν φθείρει όπως ισχυρίζονται κάποιοι, αλλά κάτι φταίει. Φταίει ότι οι Ρώσοι για παράδειγμα απέκτησαν προπονητή, ότι όλες οι ομάδες ακολουθούν το πρότυπο αντιμετώπισης της ομάδας μας που λάνσαρε η Ισπανία: δεν τρώμε δυείσδυση, δεν τρώμε εύκολο καλάθι από κάτω αλλά δίνουμε τα σουτ μέχρι αυτά να μπουν. Αν αυτά δεν μπούν….
Εγώ πάντως είμαι υπερήφανος γι αυτά τα παιδιά και μην ξεχνάμε όλα θα κριθούν εκτός απροόπτου στα χιαστί
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 1:27 πμ
Αλήθειες από Τσαρτσαρή: Ίσως να φταίει πως πια είμαστε προβλέψιμοι
Απάντηση Μπουρούση :Εμένα ρωτάτε; Τι να σας πω εγώ;
Δυστυχώς ο Γιαννάκης ειδικά με την υπόθεση μπουρούση χαλάει το κλίμα στην ομάδα. Για 2 λεπτά βάλτον ρε παιδί μου! Ειδικά στην προετοιμασία ενόψει των χιαστί πρέπει όλοι να μπουν στο κλίμα της ομάδας και να είναι ικανοποιημένοι και οι τελευταίοι παίκτες της ομάδας.
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 1:29 πμ
Η απάντηση του Μπουρούση «Εμένα ρωτάτε; Τι να σας πω εγώ;» ήταν στην ερώτηση δημοσιογράφων γιατί δεν παίζει.
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 1:31 πμ
Το πρόβλημα με τον Μπουρούση δεν είναι ότι δεν τον βάζει *τώρα*. Είναι ότι δεν φρόντισε να τον βάλει στην ομάδα από την προετοιμασία (την ποιά;;). Στο κάτω κάτω ας αντιγράψει το σύστημα του Γκέρσον που τον βγάζει στην κορυφή ελεύθερο για τρίποντο κι ας δίνει 4-5 ποιοτικά λεπτά (όσα χρειάζονται για να χρεωθεί με 3 φάουλ δηλαδή).
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 1:37 πμ
Τα περι έλλειψης προετοιμασίας είναι παπάτζες. Το γεγονός ότι έκαναν αρκετές δηλώσεις και συγκεκριμένα δηλώσεις του τύπου πάμε μόνο για το χρυσό … δεν ταιριάζουν στο προηγούμενο ύφος της ομάδας και στους χαμηλούς τόνους, με εξαίρεση Κακιούζη.
Ο Μπουρούσης εκτός από το σουτ που θα βοήθαγε θα έδινε και πολλές λύσεις στα ριμπάουντ (1 επιθετικό μόλιες σήμερα, 45-33 οι Σέρβοι χθες, 10 περίπου λιγότερα σήμερα). Πάντως σωματικά μια χαρά μου φαίνονται οι διεθνείς. Διαφορετικά δεν θα έβγαζαν τέτοιες άμυνες.
Όσον αφορά τις προπονητικές ευθύνες υπάρχουν αρκετές συμφωνώ, αλλά οι δομικές ελλείψεις των παικτών μας (π.χ. περιφερειακό σουτ) κάποια στιγμή βγαίνουν στην επιφάνεια και συνεπικουρούμενες από το εφαπτόμενο στυλ κάποιων παικτών και τις προπονητικές αρρυθμίες οδηγούν ….
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 1:48 πμ
Προσωπικά δεν είμαι φαν του σλογκαν: «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Θα αναφέρω πάλι το παράδειγμα της Λιμόζ, Ευρωπαϊκό πήρε και ακόμα μνημονεύεται ως μαύρη τρύπα στην ιστορία του αθλήματος. Το θέμα είναι να δημιουργείς και όχι να καταστρέφεις.. Ο Γιαννάκης έχει αυτή τη φιλοσοφία ως προπονητή που δεν με εκφράζει. Άλλο το πάθος και άλλο να κοπανάς σαν υλοτόμος τα χέρια του Νοβίτσκι και του Κιριλένκο..
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 1:52 πμ
Το ότι πήραμε το Ευρωπαϊκό το 2005 και ασημένιο στο Παγκόσμιο το 2007 δεν σημαίνει ότι δεν μπορούσαμε (και μπορούμε) να παίξουμε καλύτερο μπάσκετ. Επίσης το «άμυνα μπετόν» δεν αναιρεί το «στοιχειώδης επίθεση», αυτά τα δύο μπορούν (και πρέπει) να συνυπάρχουν. Φαντάζεστε την ίδια ομάδα με προπονητή τον Ομπράντοβιτς; Τον αναφέρω επίτηδες γιατί με το να κοπιάρεις τον Γκαστόνε δεν γίνεσαι προπονητής. Τρία γκαρντ, τεσσάρι ο Κακιούζης (αλά Αλβέρτης), πίεση μετά από καλάθι κλπ κλπ. Κι εγώ περήφανος είμαι με τα παιδιά και την προσπάθεια και την συνέπεια τους. Κανείς δεν το παίζει σταρ, κανείς δεν πήγε διακοπές αντί για εθνική. Αυτόν τον τύπο όμως γιατί τον έχουν στον πάγκο; Υπάρχουν πολλές θέσεις στην ομοσπονδία που μπορεί να αξιοποιηθεί. Ειλικρινά δεν έχω κανένα κόλλημα με τον Γιαννάκη, απλά πιστεύω ότι υπάρχουν δεκάδες προπονητές σε Ελλάδα και Ευρώπη που μπορούν να προσφέρουν πολλά περισσότερα.
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 1:53 πμ
k.j. μην μπερδεύεις την προετοιμασία μιας εθνικής ομάδας με την προετοιμασία ενός συλλόγου. Στον σύλλογο το βάρος πέφτει στην φυσική κατάσταση γιατί έχει μπροστά ολόκληρη χρονιά (πρωτάθλημα, ευρώπη κλπ) ενώ στην εθνική ομάδα προετοιμασία = δέσιμο ομάδας (συστήματα) και συγκέντρωση για τις λίγες μέρες του εκάστοτε τουρνουά. Φυσικά έχει και τρέξιμο, έχει και βάρη αλλά έχει και πολύ μπάλα.
Γι’αυτό για έναν σύλλογο καθρέφτης της προετοιμασίας είναι η φυσική κατάσταση αλλά για μια εθνική ομάδα καθρέφτης της προετοιμασίας είναι η απόδοση. Αυτό που λες κι εσύ περί δηλώσεων είανι δείγμα κακής προετοιμασίας (έλειψη συγκέντρωσης) κάτι που αν διαβάσεις τα παλιότερα ποστς έχει επισημανθει αρκετές εβδομάδες πριν. Επίσης αυτό που γράφουν αρκετοί για προβλεψιμότητα στις επιθέσεις είναι δέιγμα κακής προετοιμασίας (αδυναμία ενσωμάτωσης νέων στοιχείων στο παιχνίδι). Εκεί εστιάζουμε λοιπόν κι όχι στην φυσική κατάσταση…
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 1:55 πμ
Τι φταίει και οι μισοί παίκτες με τον Παναθηναϊκό έπαιζαν εξαιρετικά καλά στην επίθεση, παρά το γεγονός ότι μόνο πικ εν ρολ έπαιζε ο ΠΑΟ? Εϊναι θέμα προπονητή, χημείας, διακριτών ρόλων, διαφορά επιπέδου Ευρωμπάσκετ – Ευρωλίγκα?
Αυτή η ομάδα έχει πεπερασμένες δυνατότητες οι οποίες ελλείψει των Φώτση, Σχορτσιανίτη (και ενός παίκτη τύπου Σισκάουσκας ή έστω ενός κλασικού σουτέρ) γίνονται ακόμη μικρότερες. Εϊναι πάντως αξιέπαινα τα παιδιά για την προσπάθειά τους αλλά πλέον ο τίτλος της πρωταθλήτριας Ευρώπης βαραίνει την κριτική όλων και οι συγκρίσεις με ανόμοιες εποχές, ομάδες είναι άδικη για τα παιδιά αυτά.
Γκάληδες δεν γίνονται , γεννιούνται κάθε 40 χρόνια
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 2:03 πμ
Το τελευταίο να το ακούσει επειγόντως ο Σπανούλης που πάει μονίμως να κάνει τον υπερήρωα..
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 2:09 πμ
Προβλεψιμότητα είχαμε πάντα στον τρόπο παιχνιδιού μας αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι δεν είχαμε κάνει καλή προετοιμασία. Μπορεί να έχεις προβλεψιμότητα λόγω προπονητικής αδυναμίας, λόγω δομικών αδυναμιών της ομάδας…
Η φετινή Ελλάδα πάσχει όπως έπασχε και στις προηγούμενες διοργανώσεις στο σουτ και φέτος ελλείψει Σοφοκλή και ντεφορμέ Λάζο, πάσχει και στο ποστάρισμα όπου μόνο ο Ντικ μπορεί κάτι να κάνει.
Δεν θεωρώ ότι το στυλ των δηλώσεων δείχνουν κακή προετοιμασία, αλλά ότι οι επιτυχίες έκαναν την ομάδα να νομίζει ότι είναι ανώτερη κατά πολύ από όλους τους αντιπάλους κάτι που δεν είναι. Την ίδια προσπάθεια έκαναν τότε και τώρα στην προετοιμασία απλά την είχαμε δει λίγο.
Πάντως από 13-16 για να πάρεις το τρόπαιο θα χρειαστεί να αγωνιστείς σε 3 ή 4 παιχνίδια σε 4 ημέρες δηλαδή κατά μέσο όρο 1 περίπου παιχνίδι την ημέρα. ΕΠίσης 9 παιχνίδια σε 13 ημέρες που θα δώσουν οι φιναλίστ χρειάζεται πολύ καλή φυσική κατάσταση οι ομάδες.
Συμπερασματικά δομικές αδυναμίες, προπονητική αδυναμία στην κατεύθυνση της μη δημιουργίας εναλλακτικών επιθετικών σχεδίων αν αυτά μπορούν να ευοδοθούν με το υπάρχον υλικό και καλό σκάουτινγκ (Δημήτρης Διαμαντίδης: Εδώ που έχουμε φτάσει όλες οι ομάδες είναι προβλέψιμες στο παιχνίδι τους με το σκάουτινγκ που γίνεται) από τους αντιπάλους οδηγούν στην προβλεψιμότητά μας.
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 2:09 πμ
Συμφωνώ Ντράζεν για τον Σπανούλη, που να βλεπε και τον πραγματικό Ντράζεν δίπλα του να παίζει με τη γλώσσα έξω
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 2:20 πμ
Σε ότι αφορά τον Μπουρούση ίσως παίζει ρόλο και το γεγονός της κλωτσιάς που έριξε στον Πνίνι μετά το τέλος του αγώνα με το Ισραήλ και έχει μπει στο γαλανόλευκο ψυγείο. Βέβαια, οι περισσότερες εφημερίδες το έκαναν γαργάρα το περιστατικό..
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 11:01 πμ
Για τον Μπουρούση πιστεύω κι εγώ πως η μη χρησιμοποίηση του έχει να κάνει με τη κλωτσιά στον Ισραηλινό….Πάντως τα βασικά γκάρντ (Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Ζήσης) μου φαίνονται «σκασμένα» και πολύ κουρασμένα… μη ξεχνάμε πως 3 χρόνια σερί παίζουν διαρκώς χειμώνα – καλοκαίρι σε πολύ υψηλό επίπεδο….Όσο για το Σπανούλη ας μη το συζητάμε καλύτερα…μου φαίνεται πως η χρονιά στο ΝΒΑ τον πήγε πολύ πίσω… «Μπάσκετ-κουτουρού» που θα λεγε και ο Παπαδογιάννης κι έχει ο Θεός… προβλέπω ανώμαλη προσγείωση στα χιαστί… εκτός κι αν μας βοηθήσουν τα σταυρώματα…
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 6:53 μμ
εγώ νομίζω ότι είναι θέμα απουσιών και ψυχολογικό τα πόδια τους δεν μπορούν να πάρουν
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 7:35 μμ
πιστεύω μεγάλο ρόλο παίζουν και οι υπερβολικά εκνευριστικές και σαχλές ερωτήσεις/σχόλια των δημοσιογράφων του στυλ «σπάσαμε το ρόδι», «σας πήραμε μια κούπα», «το μπάσκετ είναι ένα άθλημα…στο τέλος κερδίζουν οι Έλληνες», που βγάζουν την ίδια αλαζονεία που υποτίθεται σκότωσε τους Αμερικάνους στην Ιαπωνία. Στο διάστημα του καλοκαιριού καταφέραμε να κάνουμε μια ομάδα στυγνών επαγγελματιών να συμπεριφέρονται σαν άτομα στα όρια της σχιζοφρένειας (μέσα στο παρκέ πάντα).
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 8:25 μμ
Έφη, με εξοργίζεις! Είπαμε, σημαντική η απουσία του Φώτση, σημαντική και του Σχορτσιανίτη αλλά πώς αυτό από μόνο του δικαιολογεί την επιθετική ανυπαρξία; Δεν είναι ο Γκάλης, ο Φώτσης είναι! Όσο για το ψυχολογικό θέμα τί παθανε και τους έπιασε η κρίση; Πέσαν τα καράβια τους έξω;
Από εσένα θα περίμενα να ακούσω κάτι πιο συγκεκριμένο και λογικό…
abelokipoi έχεις χτυπήσει διάνα! Έχουν κάνει μεγάλο κακό με το λιβανιστήρι οι δημοσιογράφοι. Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη μέχρι ενός βαθμού να παρουσιάζουν την Εθνική ως κάτι ιδιαίτερο και ελκυστικό αλλά το έχουν παρακάνει… Περισσότερα σύντομα…
6 Σεπτεμβρίου 2007 at 8:29 μμ
Το μεγαλύτερο λάθος των περισσότερων μπασκετικών δημοσιογράφων είναι ότι παρασύρονται και τα βλέπουν όλα γαλάζια. Προσθέστε στην εξίσωση και τις επιτυχίες που ήρθαν μαζεμένες τα τελευταία χρόνια σε Εθνικό επίπεδο και το αποτέλεσμα είναι η αλαζονεία που ανέφερε σωστά ο abelogarden. Ώρες ώρες έχω την εντύπωση ότι αντί να κοιτάνε την πραγματικότητα και να επισημαίνουν τα όποια λάθη παικτών και προπονητών (όποτε γίνονται), γράφουν διθυράμβους και τους αποθεώνουν (βλ. το χθεσινό εξώφυλλο του Sportime στο post «Αβάντα»). Όταν δεν παίζουμε καλά και κερδίζουμε λένε για Ελληνική Ψυχή και διάφορα παρόμοια. Οι νίκες κρύβουν τα όποια προβλήματα, μα όταν έρθει η στραβή ψάχνουν όλοι να βρουν τι έγινε.. Οι σχολιαστές δε της ΕΡΤ, απλά ασχολίαστοι..
Υ.Γ. Έφη, άμα επικαλούμαστε εμείς τις απουσίες, τι να πουν οι Ισπανοί που χωρίς τον Γκασόλ μας έριξαν 23 πόντους πέρισυ;
7 Σεπτεμβρίου 2007 at 3:39 μμ
Να εξηγηθώ τι εννοώ … δεν εννοώ ότι τους ματιάσανε ούτε ότι τους κάνανε βουντού
εννοώ ότι με βάση το δυναμικό αυτής της ομάδας, που είναι πολύ κατώτερο από πολλές ομάδες φέτος σε σχέση με πέρσι, καθότι οι γάλλοι δεν είχαν πάρκερ, οι λιθουανοί δεν είχαν πλεί μακέρ, οι ρώσοι δεν είχαν προκριθεί, με τους σλοβένους δεν παίξαμε πέρσι
στο ευρομπάσκετ επίσης οι ρώσοι δεν είχαν προπονητή.
άρα το μόνο πραγματικά δύσκολο παιχνίδι που κερδίσαμε πέρσι ήταν με την διαλυμέννη λιθουανία στην παράταση
γι’αυτο κατά την γνώμη μου η ομάδα δεν είναι τόσο χειρότερη από ότι συνήθως απλά οι άλλοι είναι καλύτεροι για διαφορετικούς λόγους ο καθένας
και αυτό δεν μπορούν να το αντέξουν ψυχολογικά γιατί και καταρρέουν διανοητικώς
ειδικά ο παπαλουκάς και ο διαμαντίδης
και αν για τον πρώτο το ντεφορμάρισμα είναι αναμενόμενο καθώς ποτέ δεν έχει παίξει καλά σε πρώτη φάση, για τον δέυτερο σημαίνει ότι έχει καταρρεύσει παντελώς διανοητικώς γιατί άμα είχε καταρρεύσει σωματικός δεν θα είχε κουράγιο να τρέχει σαν τον βεγγό στην άμυνα
όλοι άλλοι παίχτες όσο έπαιξαν, ήταν αναμενώμενοι
7 Σεπτεμβρίου 2007 at 8:04 μμ
έχεις πολύ δίκιο σε όσα λες ενυπνίο, εγώ παρατήρησα πως με το που βρέθηκε ο γιακσικεβίτσιους στο παρκέ ο παπαλουκάς έγινε άσπρος σαν το σεντόνι (στο φιλικό με Λιθουανούς), ο διαμαντίδης δεν μάσησε, αλλά του παπαλουκά του έμεινε κουσούρι.
Σίγουρα τα παιδιά ξέρουν τρελό μπάσκετ, σίγουρα είναι λίγο καμένοι από τα πολλά παιχνίδια σε ευρωλίγκα (κυρίως) και πρωτάθλημα, και σίγουρα μπορούν να παίξουν πολύ καλύτερα. Εδώ πάντως πρέπει να βοηθήσει και ο προπονητής (βλέπε κολλήματα με Σπανούλη-Μπουρούση-Βασιλόπουλο).